යාලුවෝ ඕනම ද ? ඇත්තෙන්ම ඕන. හැබැයි දුකේදී සැපේදී දෙකේදිම ඉන්න යාලුවෝ.
සමහරු හිතනවා ඇති මම මොකද මේ වගේ දෙයක් ලියන්නෙත් කියලා. ඕනම කෙනෙක්ට හිතට එන දේ ලියන්න පුලුවන්. ඒකට කාගෙන්වත් ප්‍රශ්නයක් නෑ. අද නම් අපට නිවාඩු. ඒකයි මට මගේ යාලුවන් වෙනුවෙන් මේක ලියන්න හිතුනේ. කොටින්ම කිව්වොත් මම මේක ලියන්නෙත් මගේ යාලුවෙක්ගෙ Lap එකෙන්. කොහොම වුනත් හැමෝම දන්නවා මගේ යාලුවෝ ගැන්සිය ගැන.
කොහොම වුනත් අපි සමාජයේ සැරිසරද්දි නොයෙකුත් ජාතියේ මිනිස්සු හමු වෙනවා. අපි දැන ගන්න ඕන අපට සුදුසු තත්වෙට ගැලපෙන අය ආශ්‍රය කරන්න. මොකද එහෙම නැතිවුනොත් අපිට මේ ගගක් වගේ ගලා යන ජීවීතේ මාලුවෙක් වගේ පීනගෙන ගිහින් ලස්සන අත් විදින්න බැරි වෙනවා.මොකද අපේ මල්ලියෙක් කිව්වා වගේ ජීවිතේ කියන්නේ කවියක්. ඒ කතාව නම් හරියට හරි.
කොහොමත් මගේ පාසල් කාලයේ ඉදන් හොද යලුවෝ සෙට් එකක් හිටියා. අදටත් අපි ඉන්නේ එකට. අපේ ජිවිත ගොඩාක් ලස්සන වුනේ අපි එකතු වෙලා වැඩ කරද්දි. ඒ කාලේ ගොඩාක් ලස්සනයි. අදටත් අපි ටික එකට එකතුවෙලා වැඩ කරනවා. හබැයි දැන් ඉස්සර වගේ මුන ගැහෙන්නවත්, සෙට් වෙන්නවත් කාලයක් නෑ. මොකද අපි කරන රැකියාවන් එක්ක අපේ කාලය සීමා වෙලා.
මට ඉස්කෝල කාලෙදි වගේම, මම නයින්හාට්ස් වැඩ කරද්දිත් හොද යලුවෝ ටිකක් සෙට් වුනා. ක්ලාස් එකේදී, කැම්පස් එකේදී, සෙට් වුන අයගෙන් අදටත් මාත් එක්ක හොද මිනිස්සු ටිකක් ඉන්නවා. ඒ වගේම තමයි මේ බ්ලොග් සංසදයේ ඉන්න අපේ වැඩ්ඩෝ ටිකත්. මට හැම වෙලේම මේක කරන් යන්න අත දුන්නේ එයලා. මම මෙහෙම ලියන්නේ මේ බිත්ති හතරට තනි වෙලා තනියම ඉන්න වෙලාවට මගේ යාලුවෝ සෙට් එක මතක් වුන නිසා. කවමදාවත් එයාලගෙන් මට ලැබුනු කරුණාව, දයාව, ආදරය කවදා නැවතත් ලැබෙයිද කියලා මම දන්නේ නැති නිසා. මම මුලදිම කිව්වනේ ගලාගෙන යන ගංගාවේ මාලුවෝ ගොඩාක් ඉන්නවා කියලා.......
මේ දවස් ටිකේ අපට නම් නිවාඩු. ලංකාවේ එහෙම මෙහෙම නිවාඩුවත් සෙට් වුනොත් මලා තමයි. මොකද ගජයෝ ටික ඔක්කොම එනවා මාව කැන්දන් යන්න. කවුරු කොහොමත් හොදට කන බොන මිනිස්සුන්ට වෙන්නේ ඕකම තමා. කවුරුත් නොකීවාට. මොනවා වුනත් හැමදාම ලගින් ඉන්න එක යාලුවෙක් වත් ඉන්නවා කියන්නේ ඒක ලොකු වාසනාවක්. මට මේ අලුත් නවාතැනත්, සමාජයත් අලුත් අත් දැකීමක්. මෙහෙදීත් මට ගොඩාක් මිනිස්සු මුන ගැහෙනවා. බලමු මම යාලුවන් වෙනුවෙන් ලියන ඊලග ලිපියට මෙහෙනුත් සෙට් එකක් එකතු වෙයිද කියලා. මොකද අපි සල්ලි හම්බ කරන්න, රැකියා කරන්න, වෙන ඕනම දෙයක් කලත් අන්තිමට ඉතුරු වෙන්නේ දුකේදී සැපේදී එකට ඉන්න පුලුවන් යාලුවෝ ටිකක් විතරයි. අනික අපි ඉගෙන ගන්න දේ මේ මොන දේ නැති වුනත් අපිව තනි කරන්නේ නෑ..........
